Nefes… Bir insanın yaşantısında ki en temel ihtiyaç. İnsan’a doğuştan Cenâb-ı Hakk tarafından verilmiş bir lütuf ve bunu Güzel’liklere çevirmek sen’in elinde…
Gün içerisinde ne kadar nefes aldığımız bilinmez ve nefes alma eylemini bu âlemde öğrenmemişizdir, ezelden gelir. Doğuştan derler ya hani… Aslında bildiğimizi sandığımız her şey gibi doğru nefes almayı da bilmiyoruz, yanlış nefes alıyoruz…
Çoğu insan nefes’in ne kadar Güzel bir şey olduğunu bilmiyor ve nasıl Güzel’likler doğura bileceğinin farkında bile değil. Peki madem yanlış nefes alıyoruz dedik, nedir bunun doğrusu..?
Halk dilinde “diyafram nefesi”, Hakk dilinde “Cân nefesi”…
Bir sıkıntı ân’ında, stresli bir zamân’ında sakinleşmeni, rahatlamanı sağlıyor. Çok naif ve narin bir nefes alma şekli… Sakin, huzur verici…
Peki neden Cân nefesi denmiş..? Cân nefesini uygulayan kişi, yaşamdan hayy-at’a doğru geçiş içerisindedir; yani Allah o kişinin yaşantısında Hayy’dır, yaşantısı da denemez aslında çünkü yaşam zahiridir, Cân nefesi alan kişi ân’dadır, Allah Hayy’dır ve o kişi zahir de değil bâtındadır…
Ağğ insan… Ne kadar mükemmel bir varlık olduğunun farkında değilsin! Öz’ünden gelen Güze’liği, yaratılışında ki muazzam işleyişi bilmezsin… Ve seni Yâr’adan Allah’a değil, kendi yarattığın Allah’a inanırsın.
Oysa ki bir bilsen, bir açsan gözünü uyansan O ne muazzam Bir Yâr’adandır. O ki her şeyi bir nizam içre yaratmış… Eksiksiz, kusursuz… Bilip de hayy’rÂN olmamak elde değil…
Ama bilmezsin, öğrenmezsin… Zahiri yaşama kapılmış gidersin. Halbuki zahir yaşamdan bâtıni hayy-at’a dönsen yüzünü, görsen O’nun Güzel yüzünü…
Güzel’likler Sen’de… Sen’de Öz’ünde…
Nefes ân’da Sen’i hissediştir. Cenâb-ı Hakk bizlere nefes almak gibi böylesine Güzel bir olanak tanımışken neden en Güzel şekilde kullanmayalım.. kıymetini bilmeyelim ki… bu âlem Güzel’likler ile dolu… uyanana…
