MÜRİDİN KIBLESİ

Cüneyd-i Bağdadi Hazretleri müridi olan Hallâc-ı Mansûr’dan Kâbe’ye gidip hacı olmasını istiyordu.Çünkü Hallâc-ı Mansûr sorun yaratmaktaydı. Ne zaman çoşkunlukla kendinden geçse duru bir neşeyle “Ene’l Hak” diye bağırmaya başlıyordu. Bu sözler sofulara göre küfür ve küstahlıktı.

Cüneyt Hazretleri müridi Mansûr’a defalarca “Böyle bağırmayı kes, senin Hak olduğunu biliyorum, kendimin Hak olduğunu biliyorum, herkesin Hak olduğunu biliyorum, ama sus artık. Bunu bu kadar yüksek sesle söyleme, içinde tut. Çünkü insanlar akılsızdır. Başına dert açmaya başlayacaklar.” demişti. Mansûr her defasında “Evet Efendim” der ama ne zaman kendinden geçse yine “Ene’l Hak” (Ben Tanrıyım) diye bağırıyordu. Cüneyt Hazretleri “Bana söz veriyorsun ama tekrar tekrar aynı şeyi yapıyorsun” diye çıkıştığında, “Ben ne yapabilirim? Ben size söz veriyorum ama Tanrı size söz vermiyor ki ben kendimden geçtiğim zaman bunu O yapıyor. Ben değil.” diye yanıt veriyordu.

Cüneyt Hazretleri de bunu biliyor bu nedenle üstüne gitmemek için “iyi” diyordu. Ama söylentiler yayılıyor, Mansûr, Cüneyt ve yaptıklarına dair olumsuz haberler halifeye ulaşıyordu. Cüneyt Hazretleri Mansûr’un beladan uzak durması için ona “Hacca git, Kâbe’ye git” dedi. O yıllarda Kâbe’ye gitmek yıllar demekti. Binlerce kilometre yürümek zorundaydın. Böylece olay unutulur, Mansûr kurtulur diye düşünüyordu Cüneyt Hazretleri.

Ve Mansûr “Peki” dedi. Ayağa kalktı ve “Tamam o halde gidiyorum” dedi.

Cüneyt Hazretleri şaşırdı, sevindi ve çok mutlu oldu. “Bu kadar çabuk gideceğini düşünmüyordum” dedi.

Mansûr ne yaptı biliyormusunuz?

Ayağa kalktı, Cüneyt Hazretlerinin etrafında yedi kere döndü ve “Hacdan geldim, benim Kâbe’m sensin” dedi.

Mürid için mürşidi onun Kâbe’sidir. Mürid için mürşidi onun mabedidir, KIBLESİDİR.

Hz. Mevlânâ ksa diyor ki:

“Dertliyim biliyorsun da Fatiha okuyorsun, ey dost !

Görmüyorsun ki Fatiha’dan hastayım,

İşaret eden Hallâc’ı halk berdâr ( astı ) etti

Esrârımı işitseydi eğer, Hallâc asardı beni.”

MUHABBETLE.