İNSAN NEYE ÖZLEM DUYAR?

Özlemek ve özlenmek…
İnsan farklı şeyleri özler hayatında…
Uzun zaman görmediği kimseyi…
Unutmak istemediği günleri, anıları…
Bazen çok sevdiği şeyleri veya kişileri…
Ayrı düştüğü, uzun zaman kaybettiğini veya sonsuzluk yolculuğuna uğurladığını…
Bir sesi, bir nefesi, bir sözü, bir bakışı, bir gülümsemeyi, gözlerden akan iki damla yaşı, belki de çatık kaşları…
Anılara sığınırsın , canlandırırsın karşında ayrılığın ateşiyle mutlu günlerini, huzurlu anlarını…yanarak bir ömür, özlemle bekleyeceksin kavuşmayı…belki de solacaksın hasretle…
Özlemek güzeldir, sonunda kavuşmak varsa !
Her insan özler, bazısı geçmişi, bazısı geleceği, bazısı da hiç gelmeyecek bir şeyi…
İnsan özlemenin ve özlenmenin ne demek olduğunu anlayamıyor çoğu kez…
Özlediğin bir yağmurdur belki hatıralarını tazelediği için…veya verdiğin bir gül hatıra için…
Ya da bir karanlık gece, inen nurla aydınlandığı için…
Tutulur dilin anlatamazsın özlemini, kimse bilmez senin hasretini…
Yalnızsın, kendinle başbaşa, işitmez kimse ne dediğini, bilemez kimse beklediğini, anlayamaz derdini özlemdedir ümidin, yarın olacak beklediğin…
Belki özlemin artar gün geçtikçe…
İnsanın içinde bir özlem duygusu mu var ?
Özlemek nedir, kimi, neyi neden özleriz ?
En çok da neyi özlüyor insan biliyor musunuz ?
Sen, seni özleyeni özle !
Bazen özlemen hayal kırıklığı yaşatır sana, unutma…
Keşke bu kadar özlemeseydim dedirtir sana…
Özlemek belki de duyulmayan bir çağrıdır, gel, çağrısı…
Aslında özlemek, özünü aramaktır, kendini aramaktır,özünü hissetmektir, özünden ayrılığın özlemini çekmektir.
Sevdiğin insandan ayrı kalıp kalbinin onsuz olduğunu hissedip gözlerin onu aramasıdır özlemek… İnsan sevdiğini özler.
Sevdiğini kaybedince özlemek ne kadar zormuş!
Özlem bazen insana hatıralarını tazeletirir, yaşadıklarını, arzularını, isteklerini…
Bilinmelidir ki özlemek insanı olgunlaştırır. Özlemek insana hayatın değerlerini gösterir. Özleyince anlar insan var olduğunu, özleyince pişmanlıkların, hüzünlerin, kederlerin,sevmenin, aşık olmanın ne demek olduğunu öğrenir insan…
İnsan sevdiği, saydığı, değer verdiği her şeyi daima yanında tutamayabilir. Çoğu kez uzak kalabilir, ayrı düşebilir bu dünyada… Aynı gökyüzünün altında olsalar bile kavuşamıyorlar. Birbirine hasret kalınca özlemek duygusu gün geçtikçe artıyor insanda. O özlem kavurur ruhunu, sözler yetersiz kalır.
Özlediğini inkar etsen bile, içinden çıkan işık belli eder özlemi…
Özlemek bir ihtiyaçtır, belki de hak edilmeyen bir özlemdir.
Özlediğin de seni özlüyor mudur?
Ne dersin ?
Sevdiğinize özlediğinizi söylemekten çekinmeyin !
Her zaman insan özlemine karşılık özlem hissetmeyince içinden “ keşke benim seni özlediğim gibi sen de beni özlesen” deyiverir.
Ne çok şey var özlediğimiz…
Hayatın farklı dönemlerinde farklı şeyler özleyebilir insan. Her zaman hep bir şeyler özlenmek için vardır. Ne çok özlemeye değecek şey var.
Bazen özlemek acı verir insanın yüreğine…yakıcı bir istektir aslında…
Çoğu kez özlediğini söylemekten çekinir insan. Boğazında düğümlenir sözler… Özlemenin belki de ötesinde olan bir duygu var içinde. Sözlerle tarif edilemez, yetersiz kalır.
Her an onu düşünmen, her yerde karşına çıkan, hayatın anlamı onunla olan için özlemek sözü hafif gelir.
Keşke özlemin bir dili olsaydı.
Özlemim öyle derin ki, hiç bir dilde yok çevirisi…
İnsan niçin yanındakinin kıymetini bilmez ve her zaman elindekini kaybedince değerini anlar ve onu özlemeye başlar ?
Ben bilmiyorum.
Siz bilir misiniz ?