Bir maneviyat ustası diyor ki; bu âleme dost kazanmaya geldik. İnan başka bir şey yok! Bizi bize gösteren ayna çok önemli. Böyle bir ayna bulana ne mutlu. Bunlar öyle aynalar ki, senin iyi tarafını gösterip, iyi tarafını parlata parlata zaman içinde geliştirerek olumsuz taraflarını silip atar. Hayatın değişir, birden senden güzelliklerin doğduğunu hissedersin.
Ancak bu marifet istiyor sabır istiyor anlaşılır olmak istiyor.
Âşık Veysel ne güzel söylemiş:
“Benim sadık yârim kara topraktır.”
Meğer O’nun sadık dostu, O’nu O’na gösteren aynası kara toprakmış.
Kara toprak! Hani içine ekilen tohumu yeşertip filiz yapan kara toprak! Tohumun hakikatini ortaya çıkartan kara toprak.
Ey Talip!
Maneviyatta kara toprak Ebu Talip yani insanı kâmildir. Eğer sen O’nun gönlüne kendini eker ve MEVEDDETLE beslersen gün gelir Ehl-i Beyt’ten olursun. Çünkü hadisi şerifte buyruluyor ki: “Kişi sevdiği (dostu) ile beraberdir.”
Ya Rabbi! Bizleri Meveddet ehli ile haşr eyle. Amin.Amin.Amin.
Muhabbetle.
